بدون عنوان

اینم آقا مهرداد بر فراز شهر تهران.

اون روز اولین باربود که به همراه من و پدرت و البته پسرخاله با نمکت کوه اومدی.بهت خوش گذشت چون تا تونستی خاک بازی و آب بازی کردی، هر چند که یه چند باری صورت لطیفت زمین رو نوازش کرد

اون روز وقتی اولین بار زمین خوردی من به محمود تندی می کردم که مواظبش نیستی و اون به من. بار دوم که زمین خوردی هر دومون تصمیم گرفتیم که شرایط رو مدیریت کنیم. الان وقت پیدا کردن مقصر نیست. اون وقت شرایط آروم تر بود.

عزیز مادر یادت باشه هیچ وقت تو لحظه بحرانی دنبال مقصر نگردی. اون لحظه باید صبور باشی تا بتونی شرایط رو مدیریت کنی. مقصر اون شرایط هر کسی باشه خودش میدونه و وجدانش.آدم که هیچ وقت نمی تونی از ندای درونش فرار کنه. اینو تو زندگیت، تو کارت، تو رابطت با دوستات، با همسرت و..... یادت باشه.

دوست دارم......